De edelsmeedkunst bloeide in de grote steden zoals Amsterdam, Den Haag, Utrecht, Breda, Groningen, Nijmegen, Deventer en Breda maar ook in kleinere plaatsen werd zilver gemaakt van hoge kwaliteit. Het vroege zilver wat we tegenkomen is veelal gekeurd met gildekeuren. Het latere zilver is voorzien van keuren van de Nederlandse waarborg voor goud en zilver.
Is het mogelijk een zilveren voorwerp door stijl, ornamenten en versieringstechnieken, zonder naar de keuren te kijken, aan een meester of stad toe te wijzen? Natuurlijk herken je in sommige zilveren stukken een bepaalde hand van een meester of een stad. Het Haagse zilver uit de 18e eeuw bijvoorbeeld is toch vaak stijlvoller, modieuzer en chiquer dan stukken uit andere delen van het land. De Fries zilveren stukken zijn vaak druk bewerkt en lichter van gewicht, het Schoonhovense zilver is vaak duidelijk herkenbaar. Maar in het woord vaak schuilt dan ook het gevaar want in iedere plaats werken zilversmeden die hun eigen ideeën en voorkeuren hadden en zilverstukken maakten op verzoek. Het is aardig om zonder naar de keuren te kijken een voorwerp te dateren en plaatsen maar het blijft fijn dat er zilverkeuren aanwezig zijn!
De keurmerking van goud en zilver in Nederland is in te delen in vier periodes, 1) De gildetijd van circa 1400 tot 1807 2) Het Koninkrijk Holland van 1807 tot 1813 3) De Franse tijd van 1812-1813 4) Koninkrijk der Nederlanden van 1814 tot heden
1) Het meesterteken 2) invoerteken 3) ontwerpersteken 4) winkeliersteken 5) gehalteteken 6) keurkamerteken 7) stadskeur 8) de jaarletter 9) gewichtsaanduidend teken 10) essayeursteken 11) belastingsteken 12) herkeuren
